Beste mevrouw Sviatlana Tsikhanouskaya,
Dames en heren, vertegenwoordigers van de democratische beweging in Belarus en leden van het Europees Parlement,
Een bijzonder welkom aan de families van politieke gevangenen.
Ook welkom aan de organisaties van de burgermaatschappij, mensenrechtenverdedigers, onafhankelijke journalisten en jongeren uit Belarus.
Bij de Belarus Dagen tonen we solidariteit met de Belarussische bevolking, die lijdt onder onderdrukking in hun strijd voor democratie.
Belarus is alweer bijna toe aan nieuwe verkiezingen, ondanks een context van beperkte vrijheid en onderdrukking.
Ook al zijn de verwachte verkiezingen misschien niet eerlijk, we moeten de hoop op een democratische toekomst vasthouden.
Vanavond vieren we de kracht van cultuur en muziek, een taal die ons allen verbindt en zich uitspreekt voor vrijheid en menswaardigheid.
Belarussische artiesten hebben een belangrijke rol gespeeld tijdens de vreedzame protesten in 2020.
Meer dan 1300 politieke gevangenen, waaronder de echtgenoot van Sviatlana, zitten nog vast in Belarus, 170 van hen behoren tot de culturele wereld.
Denk aan hen die niet bij ons kunnen zijn, maar wier stem door elke gespeelde noot klinkt.
Muzikanten, schrijvers en kunstenaars betalen de prijs voor hun moed, sommigen, zoals Ales Pushkin, stierven in de gevangenis.
Deze artiesten zijn niet alleen makers, maar de hoeders van de nationale ziel en identiteit.
De Europese Unie staat achter de dappere strijd voor vrijheid, democratie en menswaardigheid in Belarus. Onze geschiedenis leert ons dat muziek en kunst een volk een stem geven, zelfs in stilte.
De EU blijft jullie steunen. We financieren organisaties die de mensenrechten beschermen en geven steun aan de onafhankelijke media en kunstenaars.
Net zoals we deze week de Belarus Dagen vieren.
In 1991 werd Belarus, net als mijn geboorteland Slovenië, een soevereine natie.
Destijds kozen wij in Slovenië een vers uit de Zdravljica van France Prešeren als ons volkslied.
Het vers eert de vrijheid van meningsuiting en werd vaak gezongen terwijl we in de jaren 80 voor democratie streden.
Lang mogen alle volkeren leven die hopen op de dag,
Wanneer er, waar de zon ook komt, geen oorlog of strijd zal zijn;
Wanneer iedere landgenoot vrij zal zijn,
Niet meer vijanden, maar buren.
Deze wens is voor mijn land uitgekomen.
En ik weet dat dit ook zal gebeuren voor een vrije, democratische en onafhankelijke Belarus, binnen een vreedzaam en welvarend Europa.