Het is een eer om bij u te zijn op deze 35e verjaardag van de Europese Vrouwen Lobby. Vanaf het begin in 1990 heeft de Commissie de Lobby gesteund en die steun gaat door tot op de dag van vandaag.

1990 lijkt een hele tijd geleden. Ik was toen 20 jaar en studeerde aan de Université libre de Bruxelles. Ik las boeken van Simone de Beauvoir, kranten van echt papier, en schreef handgeschreven brieven.

Slechts vijf jaar na de oprichting van de Lobby kwam de wereld samen in Beijing. De Verklaring en het Actieplatform uit 1995 werden een wereldwijd keerpunt voor vrouwenrechten: vrouwenrechten zijn mensenrechten. Ik weet dat sommigen van u hier vandaag erbij waren, waaronder Mary Collins, nu de secretaris-generaal van de Lobby.

Dit jaar markeren we 30 jaar sinds dit visionaire plan in Beijing vorm kreeg en het is nog steeds een progressieve blauwdruk voor vrouwenrechten wereldwijd.

De verbinding tussen verleden en heden is krachtig, omdat wanneer ik terugkijk op de afgelopen 35 jaar van uw werk bij de Lobby, ik getroffen ben door hoe ver gendergelijkheid in de Europese Unie is gekomen.

Het feit dat ik hier vandaag sta als Commissaris voor Gelijkheid, samenwerkend met de eerste vrouwelijke voorzitter van de Europese Commissie. En we hebben een vrouwelijke voorzitter van het Parlement en een vrouwelijke Hoge Vertegenwoordiger. Dit is duidelijk vooruitgang.

We hebben de laatste jaren grote mijlpalen bereikt: richtlijnen over loondoorzichtigheid, genderbalans in bedrijfsbesturen, en het bestrijden van geweld tegen vrouwen en huiselijk geweld. En de Europese Vrouwen Lobby was daar altijd bij, altijd pleitend, altijd bereid om coalities te bouwen, en altijd met één duidelijk doel — gelijkheid bereiken.

U bent een felle en betrouwbare bondgenoot geweest en een vertrouwde partner. U heeft ons ook uitgedaagd en verantwoordelijk gehouden. Dat is goed. Zo worden we beter.

Vrouwenrechtenorganisaties overal zijn motoren van vooruitgang, dus we moeten ervoor zorgen dat ze de ruimte, veiligheid en steun hebben om hun werk te blijven doen. Het maatschappelijk middenveld moet worden gekoesterd en beschermd.

Vandaag de dag staan we voor uitdagingen die niemand in 1990 had kunnen voorzien. Neem de vroege dagen van het internet — zo vol hoop en optimisme. Ik denk niet dat iemand van ons zich had kunnen voorstellen hoe wijdverspreid gendergerelateerd cybergeweld zou worden. Het is veranderd in een digitale vergif voor miljoenen vrouwen en meisjes. Wat ooit als een belofte voelde, is in veel opzichten een nieuw front geworden in de strijd voor vrouwenrechten.

Het is precies vanwege deze nieuwe uitdagingen — en omdat vrouwenrechten nooit als vanzelfsprekend mogen worden beschouwd — dat ik in maart de Routekaart voor Vrouwenrechten heb gepresenteerd. Het is een visie voor een gelijkere toekomst.

Als we ons voorbereiden op de volgende Gendergelijkheidsstrategie, moeten we trouw blijven aan onze waarden en onze ogen stevig gericht houden op het doel: een echt gendergelijk Europa. En er is maar één manier om daar te komen: we moeten gendergelijkheid centraal stellen in al ons beleid.

Ik zal het voortouw nemen in mijn dubbele portefeuille. Naast de Taskforce Gelijkheid hebben we nu gendergelijkheidscontactpunten in elk Kabinet om ervoor te zorgen dat gendermainstreaming in de praktijk en op politiek niveau plaatsvindt.

Als we serieus zijn over gelijkheid, moeten we onze woorden met daden ondersteunen. We hopen dat het volgende EU-meerjarig financieel kader de vooruitgang weerspiegelt waarvoor we werken door een genderbril toe te passen bij elke euro die we uitgeven.

Ik wil eindigen met een eenvoudig “dank u”. Dank u voor alles wat u in 35 jaar heeft gedaan om het Europa op te bouwen waarin we allemaal geloven — eerlijk, gelijk en inclusief.

Vandaag meer dan ooit hebben we een sterke Europese Vrouwen Lobby nodig. Ik weet dat ik op u kan rekenen om grenzen te blijven verleggen en barrières te doorbreken voor de komende 35 jaar. U kunt op mij rekenen om aan uw zijde te staan.