De originele versie van de toespraak is beschikbaar hier.
“Check against delivery”
President Metsola,
Eervolle leden,
Europa is in een strijd.
Een strijd voor een continent dat heel en in vrede is.
Voor een vrij en onafhankelijk Europa.
Een strijd voor onze waarden en onze democratieën.
Een strijd voor onze vrijheid en ons vermogen om ons eigen lot te bepalen.
Misverstanden zijn er niet – dit is een strijd voor onze toekomst.
Ik heb lang en hard nagedacht over de vraag of ik deze Staat van de Unie-toespraak zou beginnen
met zon duidelijke beoordeling.
Immers, wij Europeanen zijn niet gewend aan – of comfortabel met – het spreken in zulke termen.
Omdat onze Unie fundamenteel een vredesproject is.
Maar de waarheid is dat de wereld van vandaag meedogenloos is.
En we kunnen de moeilijkheden die Europeanen elke dag voelen niet verdoezelen.
Ze kunnen de grond onder hun voeten voelen verschuiven.
Ze kunnen voelen dat dingen moeilijker worden terwijl ze harder werken.
Ze kunnen de impact van de wereldwijde crisis voelen.
Van de hogere kosten van levensonderhoud.
Ze voelen de snelheid van verandering die hun leven en carrières beïnvloedt.
En ze maken zich zorgen over de eindeloze spiraal van gebeurtenissen die ze op het nieuws zien – van de verwoestende scènes in Gaza tot de onophoudelijke Russische beschietingen op Oekraïne.
We kunnen eenvoudigweg niet wachten tot deze storm voorbij is.
Deze zomer heeft ons laten zien dat er simpelweg geen ruimte of tijd is voor nostalgie.
De strijdlinies voor een nieuwe wereldorde gebaseerd op macht worden nu getrokken.
Dus ja, Europa moet vechten.
Voor zijn plaats in een wereld waarin veel grote machten ofwel ambivalent of openlijk vijandig staan tegenover Europa.
Een wereld van imperialistische ambities en imperialistische oorlogen.
Een wereld waarin afhankelijkheden meedogenloos worden gebruikt als wapen.
En het is om al deze redenen dat een nieuw Europa moet opstaan.
Eervolle leden,
Dit moet het Onafhankelijkheidsmoment van Europa zijn.
Ik geloof dat dit de missie van onze Unie is.
Om voor onze eigen defensie en veiligheid te kunnen zorgen.
Om controle te krijgen over de technologieën en energieën die onze economieën zullen aandrijven.
Om te beslissen in wat voor soort samenleving en democratie we willen leven.
Om open te staan voor de wereld en partnerschappen te kiezen met bondgenoten - oud en nieuw.
Uiteindelijk gaat het erom de vrijheid en de macht te hebben om ons eigen lot te bepalen.
En we weten dat we het kunnen.
Omdat we samen hebben laten zien wat mogelijk is wanneer we dezelfde ambitie, eenheid en urgentie hebben.
Ik ben het aantal keren kwijtgeraakt dat mij is verteld dat Europa dit of dat niet kon doen.
Tijdens de pandemie. Over het herstelplan. Over defensie. Over het ondersteunen van Oekraïne. Over energiezekerheid.
De lijst gaat maar door.
Elke keer – stond Europa verenigd en heeft het het gehaald.
En we moeten nu hetzelfde doen.
Dus, Eervolle leden, de centrale vraag voor ons vandaag is een simpele.
Heeft Europa de maag voor deze strijd?
Hebben we de eenheid en de urgentie?
De politieke wil en de politieke vaardigheden om compromissen te sluiten?
Of willen we gewoon met elkaar vechten?
Om verlamd te worden door onze verdeeldheid.
Dit is wat we allemaal moeten beantwoorden – elke lidstaat, elk lid van deze zaal, elke commissaris.
Wij allemaal.
In mijn ogen is de keuze duidelijk.
Dus mijn pleidooi vandaag is een pleidooi voor eenheid.
Eenheid tussen lidstaten.
Eenheid tussen EU-instellingen.
Eenheid tussen de pro-Europese democratische krachten in deze zaal.
Ik ben hier – en het hele College is hier - klaar om dit met u te laten gebeuren.
Klaar om de pro-Europese democratische meerderheid te versterken.
Omdat het de enige is die kan leveren voor Europeanen.
...
Long live Europe.