Minister Hæstorp Andersen, beste Sophie, gewaardeerde gasten, beste vrienden,
Ik ben echt blij jullie vanmorgen hier in Kopenhagen te zien.
Ik wil minister Hæstorp Andersen en het Deense voorzitterschap bedanken voor het brengen van ons hier. Het toont een echte motivatie om Europese momentum achter deze kwestie op te bouwen.
In de komende dagen zullen we veel verschillende ervaringen horen uit veel verschillende landen, steden en regios. Er zal veel te overwegen zijn.
Dus voordat we beginnen, denk ik dat het nuttig zou zijn om een stap terug te doen en naar het grotere geheel te kijken.
In de meest basale termen zijn we hier om de woningcrisis in Europa te bespreken.
Maar wanneer we het hebben over de woningcrisis, waar hebben we het dan echt over? Het gaat om meer dan stenen en mortel. Het gaat om meer dan vraag en aanbod.
We hebben het echt over de basisrechten en waardigheid van onze mensen. Over de samenhang van onze gemeenschappen, de bouwstenen van onze samenleving, de concurrentiekracht van onze economie.
We hebben het over het hart van onze democratie in Europa.
Omdat mensen democratie zien in hun steden, gemeentehuizen en op de tv-schermen.
Maar ze voelen het in hun huizen. Het is het gevoel van veiligheid. Van saamhorigheid. Van erbij horen.
Maar op dit moment zien we in huizen in heel Europa verschillende gevoelens.
In heel Europa is er een voelbare onrechtvaardigheid, vooral onder onze jongeren.
Degenen die de huren niet kunnen betalen. Degenen die geen plek kunnen krijgen om thuis te noemen.
Studenten, gedwongen om hun collegeplek op te geven.
Jongeren gedwongen om het stichten van een gezin uit te stellen.
In Europa leeft meer dan 1 op de 4 mensen tussen de 15 en 29 jaar in overbevolkte omstandigheden.
In veel landen moeten jongeren tot ver boven de 30 bij hun ouders wonen omdat ze zich geen eigen huis kunnen veroorloven.
Dit kan niet doorgaan.
In heel Europa is er een gevoel van wanhoop onder miljoenen gezinnen.
47 miljoen burgers kunnen zich het verwarmen van hun huizen niet veroorloven. Dit is volkomen onaanvaardbaar.
Dit zijn leraren en verpleegkundigen, brandweermannen en politieagenten - de mensen die voor onze gemeenschappen zorgen, maar zich geen leven in de samenlevingen die ze dienen kunnen veroorloven. Dit kan niet doorgaan.
In heel Europa is er een gevoel van verlatenheid onder onze meest kwetsbare burgers.
Meer dan 1 miljoen mensen in Europa hebben geen plek om thuis te noemen - ze zijn dakloos - waaronder 400.000 kinderen.
Ik heb studies gezien over peuters die hun ontwikkelingsdoelen niet bereiken omdat ze opgroeien in hotelkamers - ze hebben geen kamer om thuis te noemen.
Dit kan niet doorgaan.
Er zijn te veel verhalen zoals deze in heel Europa. Maar dit zijn niet de enige verhalen.
Ik heb deze verhalen, en andere, met mijn eigen ogen gezien.
Eerder dit jaar bezocht ik een huisvestingsproject in La Courneuve, in Parijs. Dit was een gebied met een groot aandeel kwetsbare mensen en nu, gelukkig, nemen mensen actie. Het wordt volledig gerenoveerd.
Met gerenoveerde huizen, die modern, betaalbaar en energiezuinig zijn. Met nieuwe scholen en een cultureel centrum, om de gemeenschap samen te binden.
Ik zag van dichtbij de impact die dit had op gezinnen, jongeren en tieners. De nieuwe fundamenten die het bood. De nieuwe perspectieven die het opende.
Dit kunnen de verhalen zijn die we in Europa vertellen, als we ervoor kiezen. Dit kan het verhaal van huisvesting in Europa zijn, als we dat willen.
Maar we moeten een verandering maken. We moeten een keuze maken.
Doen we de cyclus van bloei, gevolgd door bust, voort? Van crashes, gevolgd door crises?
Of breken we vrij van deze cyclus? Kiezen we een nieuw pad? Veranderen we het verhaal van huisvesting in Europa?
President von der Leyen heeft opgeroepen tot een “Europese inspanning” op het gebied van huisvesting. En vandaag sta ik voor jullie, en vraag ik ieder van jullie om deze inspanning te steunen.
In de komende maanden zal ik een Betaalbaar Huisvestingsplan voor Europa presenteren.
Dit plan zal niet alleen schetsen hoe de EU een impact kan maken, maar ook hoe we samen kunnen werken - door Europese, nationale, regionale en lokale acties - om betaalbare, duurzame en degelijke huisvesting een realiteit te maken voor alle burgers.
Laat me de pijlers van ons plan uiteenzetten - de fundamenten van een nieuwe toekomst voor huisvesting in Europa.
Samen zullen we een nieuwe golf van investeringen ontketenen.
Eerst door meer EU-fondsen te injecteren: we werken al samen met lidstaten om de steun voor huisvesting onder het Cohesiebeleid te verdubbelen.
En ons voorstel voor de volgende lange termijn begroting zal het voor lidstaten, steden en regios gemakkelijker maken om meer EU-fondsen naar betaalbare huisvesting te leiden.
Tweede, door de touwtjes van nationale uitgaven te versoepelen.
President von der Leyen heeft zich gecommitteerd aan de herziening van staatssteunregels voor huisvestingsprojecten - ik zal samenwerken met mijn collega Vice-President Ribera om dit te realiseren.
Maar we weten dat openbare middelen alleen niet kunnen voldoen aan de omvang van onze huisvestingsbehoeften. Privé-investeringen moeten een rol spelen, en een vitale rol.
Er is ruime mogelijkheid voor investeringen die stabiele rendementen combineren met sociale verantwoordelijkheid. Maar er is geen ruimte in Europa voor egoïstische speculatie over een basisbehoefte zoals onze huizen.
We zullen daarom actie ondernemen om de financiëleisering van onze woningvoorraad aan te pakken.
En we zullen nieuwe, alternatieve financieringsmodellen en diepere samenwerking tussen publieke en private investeringen ontsluiten.
Het pan-Europese Investering Platform - waar ik aan werk met de Europese Investeringsbank, Nationale Promotie Banken en andere financiële instellingen - is een belangrijke stap.
Door meer investeringen via platforms zoals deze te kanaliseren, kunnen we de beste resultaten behalen voor sociale huisvesting, studentenwoningen, en betaalbare en duurzame woningen.
Maar natuurlijk, geld zal niet al onze problemen oplossen: daarom zal ons plan ook praktische stappen omvatten die het gemakkelijker maken voor lidstaten, steden en regios om betaalbare en duurzame huisvesting te leveren waar het nodig is; of het nu nieuw, gerenoveerd of herbestemd is.
Om dit te bereiken, moeten we regels herzien en bureaucratie verminderen. Als het gaat om planning, vergunningen en aanbestedingen, is het tijd om door alle onnodige barrières te bulldozen - of ze nu uit Brussel komen of uit lidstaten.
We moeten het volledige potentieel van onze interne markt ontsluiten: om meer bouwmaterialen, meer innovatie en technologieën, meer vaardigheden en meer arbeidskrachten vrij te maken.
Laat me enkele concrete cijfers geven.
Elke uur in Europa produceren we meer dan 18 duizend ton cement.
Elk jaar produceren we ongeveer 170 miljoen kubieke meter hout voor de bouw.
We hebben meer dan 27 miljoen werknemers in de sector - timmerlieden en metselaars, ingenieurs en elektriciens.
Het is tijd om deze mensen en deze middelen te mobiliseren en ze volledig te benutten.
Ons plan zal ook specifieke en significante stappen omvatten om steden en regios onder druk te ondersteunen.
Een van deze stappen zal nieuwe wetgeving zijn over kortetermijnverhuur. Dit probleem is voortdurend ter sprake gekomen sinds mijn benoeming. Ik begrijp volledig dat het een complex probleem is - ik ben er daarom op vastberaden om het stevig, maar eerlijk aan te pakken.
We zullen de meest diepgaand getroffen mensen door de woningcrisis niet vergeten - onze jongeren, onze gezinnen en degenen zonder een huis.
We zullen concrete, ambitieuze acties voorstellen om ervoor te zorgen dat toegang tot betaalbare, degelijke huisvesting geen privilege voor de weinigen is, maar een fundamenteel recht voor iedereen.
Beste vrienden, om deze crisis op te lossen, moeten we elke oplossing die we tot onze beschikking hebben benutten.
Daarom zal een essentieel onderdeel van dit plan zijn om de uitwisseling van beste praktijken te ondersteunen, oplossingen die in één deel van Europa hebben gewerkt - en net zo goed in een ander kunnen werken.
Bijvoorbeeld, we hebben steden in Europa die effectief dakloosheid bestrijden - niet door magie of wonderen, maar door pragmatische stappen die kunnen worden gerepliceerd.
We moeten deze oplossingen delen en aanpassen aan elke stad in Europa.
We zullen ook blijven praktische stappen ondernemen om de kosten van levensonderhoud te verlagen, door acties waarvan we weten dat ze werken.
Zoals het leveren van een goed presterende woningvoorraad voor Europa. Zoals ervoor zorgen dat onze woongebouwen zo modern en efficiënt mogelijk zijn. Het isoleren van onze huizen zodat ze geen energie en geld verspillen.
Dit zijn slechts enkele van de manieren waarop Europa een verschil kan maken.
Gedurende het jaar hebben we samen aan ons Betaalbare Huisvestingsplan gewerkt. We hebben verzameld en gecombineerd van experts en belanghebbenden, openbare vertegenwoordigers en het publiek zelf.
En op deze conferentie zullen jullie een prime opportunity hebben om jullie stem te laten horen.
Als jullie een oplossing hebben die deel zou moeten uitmaken van ons plan, dat niet alleen jullie gemeenschap ten goede zou komen, maar gemeenschappen in heel Europa, dan is nu de tijd om het te delen.
Wanneer dit plan is voorbereid, zal al onze energie gericht zijn op de implementatie ervan, het zo snel en competent mogelijk leveren, ten goede van zoveel mogelijk burgers.
Beste vrienden: deze crisis vormt een fundamentele uitdaging voor onze samenleving, en een bepalende test voor onze Europese democratie.
Toch is het een uitdaging die we kunnen aangaan. Het is een test die we kunnen doorstaan. Het is een crisis die we kunnen overwinnen.
Als we alle praktische oplossingen die we tot onze beschikking hebben gebruiken.
Als we de eenheid en de vindingrijkheid van Europa aanroepen, de kwaliteiten die ons uit zoveel crises hebben gehaald.
Als we samen de verantwoordelijkheid nemen om een verandering te maken, om leiderschap te tonen, om morele en politieke moed te demonstreren.
Dit zal niet gemakkelijk zijn. Maar geen van ons is de politiek ingegaan omdat we wilden doen wat gemakkelijk is. We zijn de politiek ingegaan omdat we wilden doen wat juist is.
En nu hebben we precies deze kans.
We vechten voor de waardigheid van onze mensen. We vechten voor de toekomst van onze economie, onze gemeenschappen, onze democratie.
We vechten voor de huizen en het hart van Europa. Het is een strijd die we ons niet kunnen veroorloven te verliezen.
Dank u.
