Beste deelnemers,

Hartelijk dank voor de uitnodiging om vandaag tot u te spreken.

Ik ben Campus Tivoli en het Wilfried Martens Centrum dankbaar voor de organisatie van deze conferentie.

De demografische realiteit is dat onze samenlevingen vergrijzen.

De levensverwachting ligt nu gemiddeld op 81,4 jaar. Dit is goed nieuws.

Grootouders kunnen meer tijd doorbrengen met hun kleinkinderen.

En veel mensen kunnen langer en gezonder leven.

 

Echter, onze vruchtbaarheidsgraad is met 1,35 geboorten per vrouw gemiddeld op een nieuw historisch laag niveau. 

In Oostenrijk staat deze op 1,31. In Duitsland is de vruchtbaarheidsgraad 1,35. En in Italië is het 1,18.

Vergrijzing in Europa heeft diepgaande gevolgen.

Het vergroot de arbeidskrapte en heeft dus invloed op onze concurrentievermogen.

Het dwingt ons om onze capaciteiten te verbeteren en om meer mensen in de medische en langdurige zorg te laten werken. En

Het zet de duurzaamheid van onze pensioen- en sociale systemen onder aanzienlijke druk.


Wat kunnen we doen? Wat moeten we doen?

We moeten gezinnen ondersteunen.

Carrièremogelijkheden komen vaak op het moment dat koppels kinderen willen.

We moeten de zogenaamde vruchtbaarheids kloof dichten, dat is het verschil tussen het gewenste en het werkelijke aantal kinderen.

Mensen moeten een keuze hebben.

Ze moeten de tijd kunnen nemen om voor hun kinderen te zorgen, dus moeten we flexibele of deeltijdwerkmodellen bevorderen.

Ze moeten in staat zijn om een loopbaan te volgen en kinderen te krijgen. Dus hebben we kwaliteitsvolle kinderopvang nodig om “of-of” beslissingen te vermijden.

En ze moeten toegang hebben tot huisvesting. Gezinnen kunnen zich niet vestigen en groeien, als er geen voldoende huisvesting is of als het niet betaalbaar is. We moeten deze trend ook duidelijk aanpakken.


Laten we niet vergeten dat er een sterke regionale dimensie aan demografie is.

Mensen verhuizen vaak naar grotere steden op zoek naar werk en stedelijk vermaak. Wat kan leiden tot depopulatie van de regios.

Maar er moet een “recht om te blijven” zijn.

Dit is een uitdaging voor plattelandsgebieden, aangezien de kwaliteit van leven een aanzienlijke rol speelt bij de beslissingen van gezinnen of jonge mensen over waar te wonen.

 

Echter, dit is ook een kans voor kwaliteitsbanen.

Het zal gemakkelijker zijn om talent aan te trekken waar huisvesting betaalbaar is, waar aantrekkelijke buitensportactiviteiten zijn in combinatie met goed onderwijs en medische infrastructuur, en digitale en transportverbindingen.

Alles wat zojuist is genoemd, toont aan dat demografie een onderwerp is dat zo belangrijk is voor ons sociale weefsel.

Ik wens u een vruchtbare en inspirerende discussie en dank u voor uw bijdrage.

Dank u.