Een kwart eeuw aan de frontlinies van rechtvaardigheid en gelijkheid. Wat een prestatie! Ik ben vereerd het met u te vieren.
Vandaag worden de verworven rechten van vrouwen overal ter wereld ondermijnd, hier in Europa en daarbuiten. Daarom is uw werk bij de Europese Vrouwenadvocatenvereniging belangrijker dan ooit. Via uw netwerk doet u elke dag het zware werk om gelijkheid werkelijkheid te maken.
U ontmoet de vrouwen die bang zijn om zich uit te spreken, de meisjes die het vertrouwen hebben verloren, de overlevenden die nog steeds de littekens met zich meedragen.
U ziet de impact van discriminatie en geweld in het echte leven, en u helpt de wetten vorm te geven die vrouwen beschermen.
U houdt ons ook verantwoordelijk. Wanneer de wet op papier niet overeenkomt met de realiteit op de grond, vertelt u ons dat, en wij werken om de gaten te dichten. Ik wil u daarvoor bedanken.
Vandaag ben ik vergezeld door twee opmerkelijke jonge vrouwen die ons herinneren waarom dit werk belangrijk is. Fátima Amina uit Portugal en Louli uit Frankrijk, twee jonge pleitbezorgers die de dag met mij doorbrengen als onderdeel van de Internationale Dag van het Meisje.
Fátima geeft religieuze opvoeding, studeert verpleegkunde en leidt bewustwordingscampagnes tegen vrouwelijke genitale verminking in haar gemeenschap. Louli is een feministische pleitbezorger, die zich inzet voor gelijkheid, seksuele en reproductieve gezondheid, en vrouwenrechten op het internationale toneel. Hun energie en moed zijn inspirerend en ze maken al een echt verschil in hun gemeenschappen.
Eerder dit jaar heeft de Europese Commissie onze Routekaart voor Vrouwenrechten aangenomen. Het is onze langetermijnvisie voor gendergelijkheid in Europa. Het komt op een kritiek moment, aangezien de rechten van vrouwen in veel delen van de wereld worden teruggedraaid.
We willen dat deze Routekaart een leidraad is om een Europa te bouwen waar elke vrouw en elk meisje in waardigheid kan leven, vrij van geweld en discriminatie. Het is onze gids voor actie, voor iedereen die samenwerkt om gelijkheid werkelijkheid te maken, overal in Europa, van Brussel tot het kleinste dorp.
Laat me me richten op vijf belangrijke prioriteiten van deze Routekaart.
Eerst heeft elke vrouw en elk meisje het recht om veilig te zijn, online en offline, thuis, op het werk en in het openbare leven. Een op de drie vrouwen in de EU heeft fysiek of seksueel geweld ervaren. Een op de vijf heeft misbruik van een partner of familielid ondervonden. Dit geweld is een vergif. Het moet stoppen.
Tweede, elke vrouw heeft recht op de hoogste normen van fysieke en mentale gezondheid, maar vrouwen zijn nog steeds ondervertegenwoordigd in medisch onderzoek en klinische studies. Nog steeds vandaag de dag zijn vrouwen waarschijnlijker om te sterven aan een hartaanval, niet omdat ze zwakker zijn, maar omdat de geneeskunde om mannen heen is gebouwd. De gezondheid van vrouwen is geen nicheprobleem, het is centraal voor hun welzijn. We moeten deze kloof dichten.
Derde, elke vrouw heeft recht op gelijke beloning en economische onafhankelijkheid. In de EU verdienen vrouwen gemiddeld nog steeds 12% minder per uur dan mannen. Vrouwen zijn ook oververtegenwoordigd in laagbetaalde banen, ondervinden barrières bij ondernemerschap, en lopen een groter risico om in armoede te leven op oudere leeftijd. Gelijk werk verdient gelijke beloning. Daarom is gelijkheid op het werk - en in beloning - een topprioriteit.
Een vierde focus van de Routekaart is het recht van een vrouw om werk en gezinsleven in balans te brengen. In heel Europa dragen vrouwen nog steeds de meeste onbetaalde zorg - voor kinderen, ouders en familieleden. We hebben meer flexibele werkplekken, betere kinderopvang en meer vaders die ouderschapsverlof nemen nodig.
En ten slotte heeft elke vrouw het recht om volledig en veilig deel te nemen aan het openbare leven. Vandaag de dag bestaat slechts een derde van de nationale parlementen en lokale raden in Europa uit vrouwen. Te veel vrouwen worden online en offline lastiggevallen, simpelweg omdat ze zich uitspreken. Democratie kan niet gedijen als de helft van de bevolking ondervertegenwoordigd of het zwijgen wordt opgelegd.
Onze Routekaart voor Vrouwenrechten heeft iedereen nodig - Lidstaten, lokale overheden, sociale partners, het maatschappelijk middenveld - en iedereen in deze kamer. Want dit is een gedeelde visie voor de toekomst van Europa. In de afgelopen zeven maanden hebben bijna alle EU-landen, onze instellingen en veel maatschappelijke organisaties de Routekaart onderschreven. Dank u voor uw sterke steun en partnerschap.
Maar ons werk stopt hier niet. Onze volgende Gendergelijkheidsstrategie zal deze visie omzetten in concrete actie voor de komende vijf jaar. We hebben al brede consultaties gelanceerd - met het publiek, sociale partners, gelijkheidsorganen, internationale organisaties en velen van u hier vandaag.
Uw boodschap was duidelijk: we hebben betere toegang tot justitie nodig. Want rechten zijn alleen belangrijk als ze kunnen worden gehandhaafd - of het nu gaat om het recht om vrij van geweld te leven, of het recht op gelijke beloning, of het recht om met waardigheid en rechtvaardigheid te worden behandeld.
Terwijl we 25 jaar EWLA vieren, laten we ons herinneren dat elke generatie een rol te spelen heeft. Vrouwen zoals u, die elke dag vechten om de wet te laten werken voor rechtvaardigheid, en jonge vrouwen zoals Fátima en Louli die de fakkel verder dragen.
De Routekaart voor Vrouwenrechten is onze belofte aan hen - en aan alle meisjes - dat we nooit terug zullen gaan. We zullen blijven vooruitgaan. Laten we samen van Europa een plek maken waar gelijkheid niet alleen in onze wetten is geschreven, maar in onze dagelijkse acties wordt geleefd.
Morgen zullen we samen de goedkeuring van deze Routekaart vieren. Ik wil dat het een echte viering is, vol vreugde, energie, passie en muziek. Want dit is pas het begin, het begin van een grote, ambitieuze roadtrip voor gelijkheid die we allemaal samen maken. Ik kijk ernaar uit om deze reis met u te maken.
