Goedemiddag, ik begin met het bedanken van premier Carney en het Canadese voorzitterschap voor de warme ontvangst. Ik sluit me aan bij degenen die solidariteit betuigen met Canada in de strijd tegen de verwoestende bosbranden. Kananaskis is inderdaad een prachtige plaats met geschiedenis. In 2002 kwam de G7 hier samen als de G8. Rusland zat toen nog aan tafel en leek nauwere banden met het Westen te zoeken. Wat we toen als een kans voor vrede zagen, bleek een grote illusie te zijn. Twee decennia later staan we voor een keerpunt. We worden geconfronteerd met oorlogen waarvan we dachten dat ze tot de geschiedenis behoorden, en het wereldlandschap wordt steeds meer gevormd door mondiale concurrentie. Dit is waarom deze top zowel door geo-economie als geopolitiek zal worden gedefinieerd. De grootste democratieën en industriële economieën ter wereld zijn vandaag hier bijeen. Bereid om open met elkaar te praten en samen beslissingen te nemen. Ik wil me vanavond richten op vier belangrijke prioriteiten voor Europa.

De eerste is: we zijn hier om de diepgaande onzekerheid en volatiliteit van de wereldeconomie aan te pakken, die al twee decennia schokken heeft doorstaan. We herinneren ons allemaal de financiële crises, of het nu de wereldwijde crisis of die in de eurozone was. We herinneren ons de inflatie na de pandemie en natuurlijk de door Rusland veroorzaakte energiecrisis. Vandaag de dag blijven handelsconflicten bestaan. De risicos zijn niet langer abstract.

Ze zijn tastbaar en nemen toe. Wanneer bedrijven niet zeker zijn van de omstandigheden waarmee ze morgen worden geconfronteerd, stellen ze investeringen uit. Wanneer huishoudens prijsstijgingen verwachten, stoppen ze met uitgeven. Daarom hebben we een openhartige discussie tussen de G7-partners nodig. Het herstellen van een gevoel van stabiliteit en voorspelbaarheid onder ons is de eerste prioriteit. We zijn zo diep met elkaar verbonden, wat betekent dat risicos ook samen moeten worden beheerd. Want invoerheffingen hebben niet alleen invloed op exporteurs. Ze zijn als belastingen, betaald door gezinnen en bedrijven in de invoerende landen. Laten we de handel tussen ons eerlijk, voorspelbaar en open houden. We moeten allemaal protectionistische maatregelen vermijden. Dit is een belangrijke boodschap die de G7 aan de markten en de wereld kan sturen. Laten we ons samen blijven concentreren op de echte en structurele uitdagingen die onze volledige aandacht vragen.

Dit brengt me bij mijn tweede punt: economische veiligheid. Dit is een uitdaging waar we allemaal een cruciaal belang bij hebben. Omdat alle G7-landen geconfronteerd worden met agressieve handelspraktijken van niet-markteconomieën.

Van industriële overcapaciteit tot het wapen van economische afhankelijkheden. Deze praktijken moeten worden aangepakt. En omdat ze ons allemaal raken, moeten we samen reageren. We moeten een einde maken aan het tijdperk van globalisme zonder vangrails. We moeten onze toeleveringsketens voor grondstoffen diversifiëren en versterken. Daarom zullen we het hebben over nauwere samenwerking op het gebied van kritieke mineralen met vertrouwde partners. We moeten verstoringen in andere belangrijke sectoren aanpakken.

Staal, bijvoorbeeld, en farmaceutische producten. En we moeten samen non-marktbeleid en -praktijken tegengaan. Dit zal ook een belangrijk onderwerp van discussie morgen zijn.

Mijn derde punt, van de geoeconomie naar de geopolitiek, beginnen we met de onderwerpen van Oekraïne. President Zelenskyy zal overmorgen bij ons zijn. Hij heeft zijn bereidheid getoond om in te stemmen met een onvoorwaardelijke wapenstilstand. President Poetin daarentegen heeft de aanvallen op Oekraïne opgevoerd. Om vrede door kracht te bereiken, moeten we meer druk op Rusland uitoefenen om een echte wapenstilstand te verzekeren, Rusland aan de onderhandelingstafel te krijgen en deze oorlog te beëindigen. Sancties zijn cruciaal om dat doel te bereiken. Als gevolg van de gecombineerde sancties van de G7 en de EU zijn de Russische olie- en gasinkomsten bijvoorbeeld met bijna 80% gedaald sinds het begin van de oorlog. De sancties werken. En we zullen meer doen. Vorige week hebben we een voorstel voor een 18e sanctiepakket gepresenteerd. Ik nodig alle G7-partners uit om zich bij ons aan te sluiten in deze inspanning. En Europa is vastbesloten om Oekraïne in een sterke positie te brengen. Tot nu toe hebben de EU en haar lidstaten bijna 150 miljard euro voor Oekraïne gemobiliseerd. Als G7 moeten we nu plannen voor meer steun voor 2026 en daarna.

Mijn vierde punt, we zullen een discussie hebben over het Midden-Oosten. We volgen met grote bezorgdheid de situatie, na de aanvallen van Israël op Iran en de reactie van Iran. Ik sprak vandaag met premier Netanyahu. Ik herhaalde Europas inzet voor vrede en stabiliteit in het Midden-Oosten. In dit verband heeft Israël het recht om zichzelf te verdedigen.

Iran is de belangrijkste bron van regionale instabiliteit. We hebben altijd heel duidelijk gemaakt: Iran mag nooit een nucleaire wapen hebben. We hebben onze sterke bezorgdheid geuit over het nucleaire en ballistische raketprogramma van Iran. Een diplomatieke oplossing blijft de beste manier om op de lange termijn zorgen over het nucleaire programma van Iran aan te pakken. En Europa blijft zich inzetten voor het vinden van een duurzame oplossing via een onderhandelde overeenkomst. Hiervoor zijn we bereid om samen te werken met partners in de regio en daarbuiten. We blijven ook waakzaam voor de implicaties voor de internationale energiemarkten. Zoals ik gisteren met president Trump besprak, zijn we bereid om te coördineren met gelijkgestemde partners om de markten te beschermen. En ten slotte hebben de recente gebeurtenissen de toenemende onderlinge verbondenheid tussen de conflicten in Europa aan de ene kant en het Midden-Oosten aan de andere kant onderstreept. Vandaag de dag worden dezelfde soort door Iran ontworpen en gemaakte drones en ballistische raketten willekeurig afgevuurd op steden in Oekraïne en Israël. Deze bedreigingen moeten dus samen worden aangepakt.

Mijn laatste punt is het behoud van de kracht van de G7. Bijna 50 jaar later heeft de G7 zijn waarde als een globaal leiderschapsforum bewezen. De relevantie in de komende 50 jaar zal afhangen van ons vermogen om zowel verenigd te blijven als aantrekkelijk te blijven. Dit jaar zijn we vergezeld door Brazilië, India, Zuid-Afrika, Zuid-Korea, Australië en Mexico. Europa heeft al sterke banden met elk van hen.

Wij zijn - en zullen - vast gelovige in democratie, openheid en outreach.

Tot slot, laat me even teruggaan naar 2002. Ja, de wereld was anders. De G7 - toen G8 - was anders. En de Europese Unie zelf was anders. Toen breidden we ons van binnenuit uit. Maar we waren minder gefocust op onze geopolitieke invloed. Twee decennia later speelt Europa vandaag volledig zijn rol op het internationale toneel. Klaar om te vormen wat komt, met onze naaste partners.

Dank u.