“De EU is een van de grootste donoren van humanitaire hulp ter wereld en werkt eraan miljoenen levens te redden in crisis situaties wereldwijd.

Toch, op een moment dat de humanitaire behoeften nieuwe hoogten bereiken, staat het respect voor het Internationaal Humanitair Recht (IHL) onder druk. Gerichte aanvallen op burgers en hulpverleners, samen met aanvallen op ziekenhuizen, scholen en andere burgerdoelen, nemen toe, terwijl de toegang tot levensreddende hulp steeds vaker wordt ontzegd.

De “oorlogsregels” die zijn vastgesteld door de Geneefse Conventies in 1949 zijn echter onveranderd: het schenden van IHL is een misdaad.

Nooit is het leveren van humanitaire hulp zo gevaarlijk geweest – 2024 was het dodelijkste jaar ooit voor hulpverleners met 383 doden, 308 gewonden en 125 ontvoerden. Met 265 hulpverleners die in 2025 zijn gedood, lopen we het risico het tragische record van vorig jaar te overtreffen.

Met flagrante schendingen van het Internationaal Humanitair Recht die openlijk plaatsvinden, moeten we de harde realiteit van wijdverspreide straffeloosheid onder ogen zien, waarbij daders ongestraft blijven. Zonder verantwoordelijkheidsgevoel voor het doden van hulpverleners zullen er meer sterven.

Er zijn concrete stappen die we kunnen nemen om degenen te ondersteunen die hun leven riskeren om voedsel, water en medische zorg te leveren aan mensen in nood.

Lokale hulpverleners, 90% van de aangevallen, missen vaak de bescherming van internationale medewerkers. Het EUs Bescherm Hulpverleners snelreactieprogramma ondersteunt lokale humanitarians in gevaar, en helpt momenteel 376 medewerkers in 211 kritieke incidenten.

Nu humanitaire crises steeds langduriger worden, moet onze aandacht verder reiken dan de meest zichtbare noodsituaties.

De door mensen gemaakte humanitaire crises in Sudan, Gaza en Oekraïne hebben terecht wereldwijde verontwaardiging gewekt. Toch voltrekken zich talloze andere crises buiten de schijnwerpers.

Humanitaire hulp zal een baken van hoop blijven, zelfs in de donkerste tijden, en de steun van de EU zal standvastig zijn. Toch weet ik dat hoewel humanitaire hulp essentieel is, het op zichzelf niet voldoende is. Het beëindigen van het lijden veroorzaakt door conflicten en door mensen gemaakte crises vereist moedige politieke leiderschap en actie om blijvende vrede te smeden en de meest kwetsbaren te beschermen.”