Een toevallige ontmoeting in een kroeg in Vinkhuizen eindigt in een verdenking poging doodslag. OM eist negen jaar.
Op 3 oktober 2024 zit een vrouw aan de bar in een kroeg in Vinkhuizen. Uit camerabeelden is op te maken dat zij daar rustig met iemand zit te praten als plotseling de verdachte in beeld verschijnt. Zij kennen elkaar vaag. De verdachte gaat naast haar staan, ze maken een praatje en dan haalt verdachte achteloos een vuurwapen uit zijn zak, zet dat in haar zij en haalt de trekker over. De officier is gelet op de camerabeelden en de slachtofferverklaring van oordeel dat dit niet per ongeluk is gegaan, maar dat verdachte de volle opzet had om het slachtoffer te verwonden, of zelfs te doden. Niets ‘per ongeluk’, maar volle opzet. Geen twijfel, geen schrik, gewoon PANG en door.
Het slachtoffer wordt in haar darmen, eileider, nier en beenspier getroffen. Zij heeft heel veel fysiek ongemak gehad na het incident en ervaart nog dagelijks zenuwpijn door het handelen van verdachte. Niet zichtbaar letsel, maar wel letsel dat wel ernstig beperkend is.
De officier brengt ter zitting naar voren dat het slachtoffer zich steeds heeft moeten verantwoorden voor wat haar is overkomen. Want het kan toch niet zo zijn dat iemand zonder reden, zonder motief zoiets doet? Ruzie? Relatie? Maar juist het feit dat het zonder reden is gebeurd, zorgt voor een ontzettend groot angstgevoel.
De verdachte is na het incident een tijdje onvindbaar, maar mede dankzij de klopjacht die op hem plaatsvindt, meldt hij zich enkel dagen later bij de politie.
Uit het onderzoek komt naar voren dat verdachte zichzelf die periode te buiten is gegaan aan alcohol en middelen. Dat maakt hem ongeremder en impulsiever zoals de deskundigen stellen. Verdachte gaf aan dat hij een vuurwapen bij zich droeg omdat hij in die tijd een groot geldbedrag bij zich had. Zijn (destijds ex-) partner had hem een grote hoeveelheid cash geld had meegegeven bij hun scheiding. Waarom hij het slachtoffer uit het niks heeft verwond met zijn vuurwapen kan hij niet zeggen, hij zegt zich het feit niet te kunnen herinneren. Maar de camerabeelden zeggen meer dan woorden: verdachte heeft kalm, doelbewust en zonder wroeging gehandeld.
Als je als verdachte zo doelbewust en zonder zichtbare spanning een wapen kan trekken en de trekker over kan halen, waarbij het slachtoffer van puur geluk mag spreken dat zij vandaag nog haar spreekrecht uit kan oefenen, als je als verdachte geen antwoord kunt geven op het waarom, als het slachtoffer dagelijks zenuwpijn heeft door jouw handelen, dan is de enige passende straf een gevangenisstraf.
De officier houdt bij het bepalen van de strafeis rekening met de verminderde toerekeningsvatbaarheid van verdachte, zijn strafblad en de richtlijnen van het OM bij een poging doodslag. Zij eist een gevangenisstraf voor de duur van negen jaar.
